YaksHet is gelukt! Ik heb Everest base camp bereikt en Kala Patthar, het hoogste punt van de trekking (5545 m). Het was prachtig, het was zwaar, het was koud, maar het was het zo waard!
Via Pure Nepal heb ik een 14-daagse trekking geboekt en deze begon en eindigde met een vlucht in een minivliegtuigje van en naar Lukla. Vanaf daar loop je de eerste dagen door heuvelachtig landschap van dorpje naar dorpje, over hangbruggen, langs aardappelvelden, rododendrons en bosgebied. Naarmate je hoger komt verandert het landschap langzaam. Landbouw is niet meer mogelijk, muildieren worden vervangen door jaks, insecten zijn verdwenen en als je boven de 4000 meter komt verdwijnen de meeste planten. Dan bestaat het landschap alleen nog maar uit steen, ijs en sneeuw.

Met de dag neemt de hoeveelheid zuurstof in de lucht af. Op het moment dat ik op Everest base camp stond was de concentratie zuurstof 40% lager dan op zeeniveau. Om je lichaam te laten wennen aan de ijle lucht waren er 2 acclimatisatie dagen ingelast. Daarnaast wordt geadviseerd veel water te drinken en knoflooksoep te eten (aldus de lokale bevolking). Ik heb gelukkig geen last gehad van de hoogteziekte.
Het is gelukt!Naast de hoogte en het vele klimmen maakt ook de kou de tocht zwaar. Op de hoogste plekken vriest het ’s nacht rond de 5 graden onder nul. Inderdaad, het is soms wat afzien. Gelukkig vriest het niet de hele trekking lang en wonder boven wonder heb ik bijna elke nacht best goed geslapen. Daarnaast maken de uitzichten alles goed! Het is zo fantastisch prachtig. Toen ik op dag 10 de Khumbu gletsjer weer verliet en terug naar Lukla keerde, werd ik er zelfs een beetje emotioneel van. Van zoiets prachtigs wilde ik geen afscheid nemen.

Toen ik op Everest base camp was, arriveerde daar een 86-jarige Nepaleze man. Op zijn 76e heeft hij Mount Everest beklommen en zette daarmee het record “ Oudste man op Everest”. Inmiddels is hij verslagen door een Japanse man. En nu, op zijn 86e, wil hij het record weer op zijn naam zetten! Ik ben heel benieuwd of het hem gaat lukken!

Namasté, Marjon Stuifzand

Share this - will support us